Rozdział 13 - Miłość

( Mikey )

Byłoby zupełnie ciemno, gdyby nie ruda poświata pochodząca od ognia. Razem z Kathy siedzieliśmy dookoła ogniska, które niedawno rozpaliliśmy i rozmyślaliśmy, gdzie Tony mógł zabrać Anabeth. Tony od dziecka miał nasrane w głowie a Anabeth była taka delikatna . Z bezradnością przeczesałem swoje włosy . Popatrzyłem na Kathy , która siedziała po turecku z brodą wspartą na pięści i wpatrywała się w wesoło trzaskający ogień. Nie wytrzymałem.
Z szaleńczą furią zerwałem się z miejsca i wykrzyknąłem :

- Siedzimy bezczynnie, podczas gdy on ... - Zamarłem, gdy wyobraziłem sobie, jak Tony ją katuje.  On był nieobliczalny !

- Uspokój się ! Nie możemy nic zrobić ! - Jej głos rozeźlił mnie jeszcze bardziej był taki spokojny .

- Owszem, możemy! Musimy jej szukać !

- Nawet nie wiemy, gdzie ... - bezradnie uniosła ręce do nieba .

- Zastanów się ... Anabeth do ciebie dzwoniła ! Co mówiła ? - zapytałem mocno poirytowany.

- I właśnie w tym problem! nic nie mówiła ...! - jej oczy zaszkliły się łzami, a potem rozbłysnęły . - Wiem ! - roześmiała się histerycznie .
- Wiem, gdzie tony może ją trzymać ! W magazynach ! - Miałem ochotę ją uścisnąć . Magazyny! Teraz wydawało mi się to takie oczywiste . Jako małe dzieci często się tam chowaliśmy ! Korzystając z wampirzej mocy przybrałem postać orła i poszybowałem wysoko nad ziemię ... Kathy niedługo mnie dogoniła Pod postacią kruka .

Zamaszystymi ruchami skrzydeł ciąłem powietrze, które ze świstem owiewało mi włosy . Najszybciej jak umiałem dotarłem na miejsce .





( Kathy )

Wylądowaliśmy obok budynku . Widząc w jakim stanie jest Mikey chwyciłam go mocno za ramiona i kilkakrotnie potrząsnęłam, nim .

- Pamiętaj - szepnęłam do niego wiedząc, że mógłby rozszarpać Ton'ego na strzępy . - Nie chcemy aby tej nocy ktoś zginął. Nawet Tony .

Zniecierpliwiony wyrwał mi się i pognał w stronę drzwi . Nerwowym ruchem ręki nacisnął zardzewiałą klamkę i cicho otworzył je ....

Ja zostałam na zewnątrz . Bałam się .



( Mikey )

To co zobaczyłem po otwarciu drzwi będę pamiętał do końca świata ( na pewno dożyję ) ...
Ten obraz będzie prześladował mnie do śmierci ( co raczej szybko nie nastąpi ) :

Nieprzytomna Anabeth leżała na podłodze a Tony pochylał się nad nią ze sztyletem w ręce  . Mój krzyk rozerwał ciszę . Nie mogłem jej stracić . Choć, ledwo ją znałem moje uczucie było silne . Ona wciąż była człowiekiem!

Nienaturalnie szybko pobiegłem w ich stronę.

Tony odwrócił się akurat wtedy , kiedy się na niego rzuciłem.

- Puszczaj ! - wrzeszczał

- Pogięło cię! Do cholery chciałeś ją zabić !

Jego oczy rozbłysły czerwienią . Uniósł sztylet i drasnął moją rękę , wampirza krew trysnęła .

Zapragnąłem go zabić . Był tylko jeden sposób aby to zrobić . Otworzyłem usta po, to by go ugryźć, ale ... Tony zniknął . Zakląłem cicho . Nie miałem czasu na, to by go szukać . Zająłem się Anabeth . Podszedłem do niej , schyliłem się i uniosłem ją ...



( Anabeth )

Uniosłam powieki . Znajdowałam się na zewnątrz .
Nade mną pochylał się Mikey , koniuszkiem palca czule gładził mój posiniaczony  policzek . Uśmiechnęłam się , nie miałam nic przeciwko . Jego dotyk uśmierzał mój ból .
- Jak się czujesz ? - zapytał odgarniając mi włosy z twarzy .
- Doskonale - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.
- Bałem się o ciebie - powiedział lekko zawstydzony " Oooo jakie to słodkie "   - pomyślałam a moje uczucie co do niego zaczęło rosnąć ... Nieświadomie uśmiechnęłam się a Mikey zaczerwienił się trochę.
- Skąd wiedziałeś gdzie mnie znaleźć ? - zapytałam z zaciekawieniem w głosie .
- Jako dzieci często bawiliśmy się w tym budynku - powiedział a ja zauważyłam że za tym wspomnieniem  kryje się wiele pozytywnych  chwil .
I wtedy zapragnęłam go lepiej poznać :
- Masz rodzeństwo ? - to było pierwsze pytanie które wpadło mi do głowy .
Mikey wybuchnął śmiechem :
- nie , jestem jedynakiem -  kolejna rzecz która nas łączyła.
Postanowiłam nie zadawać już pytań. Zwłaszcza tak tandetnych jak to . Patrząc w jego ciemne oczy czułam się tak bezpiecznie.
 Upajałam się tą chwilą . Chwilą , w której byliśmy tylko we dwoje .
Chyba się zabujałam - Nie umiałam zaprzeczyć .
Powietrze pomiędzy nami było przesycone zapachem szczęścia . " To piękny zapach " - pomyślałam.
Moje serce było pełne radości . Czułam się jakbym znała go od lat .
Mikey kolejny raz pogładził mnie po włosach.
- Wzruszające - powiedział jakiś głos przesycony jadem za nami przerywając tę piękną chwilę . Odwróciłam głowę i zobaczyłam wysokiego mężczyznę na, którego widok , oczy Mikeya zwęziły się ze strachu ....
_______________________________________________________________________
dedykacja dla wszystkich czytelników mojego bloga :) dziękuje :)
następna notka powinna pojawić się jutro lub we wtorek :)
dziękuję anonimowemu który wyraził swoją opinie na temat co zmienić dziękuję :) :*****
PS: też mi się wydawało że tak dziwnie że oni ledwo się znali poszerzam rozmowę dziekuję :****
Sorry już bardziej nie umiem rozwinąć macie może jakieś pomysły o co może się zapytać Anabeth ?
Cofnęłam pocałunek macie racje za szybko ...